Jonge dieren

In de Nederlandse weiden symboliseren lammetjes het vroege voorjaar. In de Desert zijn de lammetjes van de dikhoornschapen wat later. Mei is daar de maand waarin de geboortes plaatsvinden. Dit komt overeen met het geboorteseizoen van deze dieren in Canada, waar onze dikhoornschapen oorspronkelijk vandaan komen. Ook dit jaar zijn er weer drie dikhoornlammetjes te zien.

Hongerige rendiertjes

In Lapland worden de rendiertjes geboren aan het einde van een lange winter, als er nog sneeuw ligt. Er is al een tijdje vrijwel geen voedsel meer te vinden en de rendiermoeders moeten dan ook nog een jong zogen. Geen wonder dat de jongen gespeend worden zodra een week of twee, drie later de sneeuw smelt en het eerste voedzame gras gaat groeien. De jongen moeten zich verder daarmee voeden en de moeder kan aan het herstel van haar conditie gaan werken.

In de dierentuin ligt er in mei als de jongen geboren worden allang geen sneeuw meer. En de rendieren hebben de hele winter keurig voldoende voer in de voedselbakken gekregen. Toch worden de rendiertjes snel gespeend. Dat bevalt ze helemaal niet. De moeder van het jongste jong is helemaal de klos. Als zij haar jong zoogt, wordt ze bijna overvallen door de andere rendierkalfjes die allemaal proberen een slokje mee te krijgen. Zo komt het geregeld voor dat je één rendiervrouwtje drie of vier jongen ziet zogen. Lang duurt dat niet, al snel gaat ze er vandoor, achtervolgt door een hongerige meute.

Géén rallen

In de afgelopen periode werd er zowel in de Bush als achter de schermen op de vogelafdeling een zonneralletje geboren. Juist aan de kuikens is te zien dat het niet gaat om rallen maar om verwanten van de plevieren. Maar waar de andere plevieren een nestkuiltje op de bodem maken en daarin een aantal eieren leggen, bouwt de zonneral van plantenresten en modder een komvormig nest op een overhangende boomtak, meestal boven een riviertje. Er wordt ook maar één ei gelegd. Het gaat dus niet hard met de fok van deze soort en daarom zijn we ingenomen met deze twee kuikens.

Kinderopvang in beeld

In een ander artikel konden we de jaarlijkse geboortegolf bij de elandantilopen aankondigen. De crèche die daarbij werd beschreven was op het moment van schrijven nog niet te zien, omdat de jonge dieren toen nog op stal gehouden werden. Inmiddels zijn ze buiten en daardoor kunnen we ze u laten zien, op deze foto, maar ook in natura in het safaripark.

Zelfs voetbalnieuws

In ZieZoo staan regelmatig stukjes over samenwerking tussen de Nederlandse dierentuinen. Ook buiten werktijd treffen dierverzorgers van Nederlandse dierentuinen elkaar, zoals bijvoorbeeld op het jaarlijkse voetbaltoernooi van de Nederlandse vereniging van dierentuinpersoneel. Terwijl de heren voetballers van Burgers' zich met pijn en moeite naar een 13e en voorlaatste plaats knokten, grepen de dames slechts net naast de medailles met een knappe vierde plaats.

Op zak

Dit is ook de tijd van het jaar om jonge wallabies te zien. We hebben er dit jaar drie. Één komt nog maar zelden bij z’n moeder in de buidel, de andere twee zijn nog niet zo ver, maar laten wel regelmatig hun gezicht zien. Andere soorten kangoeroes zijn veel minder seizoensgebonden. Bij sommige soorten is het niet ongewoon dat een moeder tegelijkertijd één jong heeft dat de buidel al uit is, maar nog wel bij gevaar terugkomt, één flink buideljong dat vaak met het kopje uit de buidel te zien is, en één pasgeboren jong, niet groter dan een hommel, die zich vastgezogen heeft aan één van de tepels in de buidel. Nog opmerkelijker is het dat die drie dieren best van één bevruchting kunnen zijn. Eigenlijk een drieling dus. De embryo’s groeien in de baarmoeder uit tot een klein embryo, waarna de ontwikkeling stopt tot er plaats is in de buidel.

Slippertje

Nadat het een paar jaar rustig was in de groep Japanse makaken, zijn er dit jaar weer vier jongen geboren. Dat is leuk om te zien, maar eigenlijk was het niet de bedoeling. Omdat de mannetjes nog jong waren hadden we een paar jaar geen extra geboortebeperkende maatregelen hoeven te nemen. De oudste jonge mannetjes zijn inmiddels duidelijk geslachtsrijp. Voor een keertje is het wel weer leuk, maar voor de komende jaren zullen we wat beter op moeten passen.

Ikari

Hadden we eindelijk twee vrouwtjes voor onze oude Bongo-man Erik, werd Erik ziek en stierf uiteindelijk. Gelukkig heeft het niet lang geduurd voor we een opvolger hebben gevonden. Dankzij Diergaarde Blijdorp is Ikari gekomen, die in Rotterdam geboren is. Hij is vier jaar oud en het zou dus niet lang hoeven te duren voor hij voor nageslacht gaat zorgen.

Wie zoekt...

Onze eerste fokbul giraffe in het Safaripark was Caesar. Caesar had veel vrouwtjes en leefde lang. De meeste van zijn dochters mochten blijven, maar zijn zoons reisden af naar alle delen van Europa en misschien nog wel verder ook. Inmiddels fokken we al een aantal jaren met Aristoteles, een giraf die in Keulen geboren werd en geen bloedverwantschap heeft met de Arnhemse giraffen. Maar ook Aristoteles komt langzaam aan een opvolger toe. Al een aantal jaren zijn we daarnaar op zoek geweest. Met als belangrijkste criteria: het dier moest niet verwant zijn aan de andere dieren in onze kudde èn het moest aantoonbaar een raszuivere Rothschild giraffe zijn.

Die opgave bleek zwaar. Er is nog geen stamboek van deze dieren en dus moesten van elk van de mogelijke kandidaten alle antecedenten worden nagegaan. Keer op keer kwam er een spaak in het wiel. Caesar’s bloed blijkt wel erg wijdverspreid in de Europese giraffenpopulatie en van een onverwacht groot aantal giraffen blijkt dat de raszuiverheid op z’n minst twijfelachtig is.

Maar het is gelukt. De giraffen in Leipzig bleken onverwant en zuiver. Het jonge mannetje dat daar stond was echter al besproken door de dierentuin van het Poolse Opole. Gelukkig was er een oplossing waar iedereen tevreden mee was. Een jong giraffemannetje uit Arnhem vertrok naar Opole en Cas kwam uit Leipzig naar Burgers’ toe. Hij is nog jong dus het is even wachten op nakomelingen, maar hij voelt zich inmiddels volkomen thuis in het safaripark.