Vleermuizen tellen

Ieder najaar worden de brilbladneusvleermuizen in de avonturentunnel tussen de Bush en Desert geteld. De uitslag van de telling van 2015 is: 132 mannen, 150 vrouwen en 11 jongen, waarvan het geslacht nog niet bekend is. Over het algemeen worden er meer mannen dan vrouwen geboren, wat voor een ongewenste geslachtsverhouding kan zorgen. 

Ieder najaar worden de brilbladneusvleermuizen in de avonturentunnel tussen de Bush en Desert geteld. De uitslag van de telling van 2015 is: 132 mannen, 150 vrouwen en 11 jongen, waarvan het geslacht nog niet bekend is. Over het algemeen worden er meer mannen dan vrouwen geboren, wat voor een ongewenste geslachtsverhouding kan zorgen. 

Vorig jaar was de telling in september, toen zijn er 193 dieren geteld. Op 29 oktober van dit jaar was de groep uitgegroeid tot 293 dieren. Om de groep stabiel te houden wordt het aantal mannen lager gehouden dan het aantal vrouwen. Vanaf 2011 zijn we daarom gestart om de mannen die ‘over’ zijn als groep in de Bush te plaatsen. We zetten er geen vrouwen bij omdat het dan lastig wordt om de groep te beheren. De mannengroep houdt goed stand, ze hebben hun vaste stek gevonden en ’s nachts vliegen ze vrij rond in de hal. En ze vervullen een rol in de bestuiving en de verspreiding van zaden!

Geen bloed, maar mangosap

De brilbladneusvleermuizen komen voor in tropische loofbossen en regenwouden in Midden-Amerika  en het noordelijke deel van Zuid-Amerika. Hier leven ze met wel honderden tot duizenden in grotten, holle bomen en tunnels. In de nacht vliegen de dieren in grote groepen uit, soms wel met honderden tegelijk, om op zoek te gaan naar voedsel. Veel mensen vinden vleermuizen eng: ze bijten je en drinken bloed. Maar deze vleermuissoort leeft voornamelijk van vruchten zoals onder andere banaan, mango en guave. Soms eten ze ook nectar of insecten. Ze zijn mede verantwoordelijk voor het verspreiden van een heleboel zaden en daarmee de aanwas van bossen. Ook deze vleermuizen gebruiken sonar om hun omgeving mee te verkennen. Het opvallende neusblad, waarmee ze ultrasone geluiden produceren, is flexibel waardoor het sonargebied breder en smaller kan worden. Hiermee kunnen ze gericht en moeiteloos door dichtbegroeide bossen manoeuvreren. Het voedsel zelf vinden ze niet met behulp van de sonar, maar door geur. 

Harems en vrijgezellen

De duizenden dieren die samen in een grot rusten, zijn onderverdeeld in kleine groepjes. Zo zijn er vrijgezelle mannengroepjes en harems van meerdere vrouwen met één man. Deze man beschermt de vrouwen dag en nacht tegen indringers en andere mannen. In ruil daarvoor krijgt hij het alleenrecht voor paring. Na een draagtijd van ongeveer vier maanden wordt er een jong geboren dat niet meer weegt dan een suikerklontje. Het vrouwtje draagt dit jong de eerste tijd mee tot het te zwaar wordt. Dan zoekt het jong een ‘hangplek’ in de grot en blijft daar tot het afgespeend is en voor zichzelf kan zorgen. Over het algemeen worden er twee keer zoveel mannen als vrouwen geboren. Dit kan verklaard worden met het feit dat mannetjes korter leven dan vrouwtjes.